در فرصت طلايي ماه مبارک رمضان براي مردم مظلوم ميانمار هم دعا کنيد

ما در زير سايه امنيت و آسايش با عافيت داريم روزه ميگيريم اما مردم مظلوم ميانمار نه سرپناهي براي زيستن و غذايي برا روزه گرفتن و نه امنيت جاني براي حيات خويش، حداقل کاري که مي توانيم انجام دهيم دعا براي نجات آنهاست پس دريغ نکنيم.

سلام...مطلب جالب بود ...خيلي استفاده كردم...اما من خودم شخصا ترجيح ميدم با چادر و ساده بيرون بيام تا با پوشيه...دليلشم اينه كه بنظرم اونجور بيرون اومدن جلب توجهش بيشتر از ساده بيرون اومدنه...البته اعتقاد منه:)....لحظه هاتون پراز طراوت بارون

ادله مخالف : براي وجوب پوشش وجه و کفين متقابلاً به دلايل زير تمسک شده است : 1)درست است که ظاهر آيات و روايات اين است که پوشش وجه و کفين لازم نيست ولي نمي توان منکر شد که سيره متدينين بر خلاف اين است . در جواب اين استدلال بايد گفت اگرچه پوشش در بين عرب مرسوم نبود و اسلام آن را به وجود آورد ولي در ملل غير عرب به شديدترين شکل رواج داشت . اسلام گرچه پوشانيدن وجه و کفين را واجب نکرد ولي تحريم هم نکرد ، يعني اسلام عليه پوشانيدن چهره قيام نکرد . عليهذا فرضاً سيره اي وجود داشته باشد دليل بر وجوب پوشيدن وجه و کفين نمي شود.به علاوه چنين سيره اي در زمان پيغمبر و ائمه اطهار نبوده است.2) دليل ديگري که بر لزوم پوشيدن چهره و دو دست اقامه شده است اين است که ملاک يعني آن فلسفه اي که ايجاب مي کند ساير قسمت هاي بدن پوشيده باشد ايجاب مي کند که چهره و دو دست نيز پوشيده باشد . مگر فلسفه پوشيدن ساير قسمت هاي بدن جز جنبه فتنه انگيزي آنان است ؟ زيبايي چهره و فتنه انگيز بودن آن کم از بعضي ديگر از قسمت هاي بدن نيست بلکه بيشتر است . در جواب استدلال مي گوييم : شکي نيست که واجب نبودن پوشش وجه و کفين از اين جهت نيست که ملاک و فلسفه اصلي پوشش در آن وجود ندارد ، بلکه از جهت اين است که ملاک ديگري ايجاب مي کند که در اين مورد استثنا به وجود آيد . آن ملاک ديگر اين است که پوشش وجه و کفين اگر به طور وجوب پيشنهاد شود موجب حرج و فلج و سلب امکان فعاليت عادي از زن مي گردد . 3) يکي ديگر از ادله کساني که پوشش چهره را لازم دانسته اند اين است که در مورد کسي که قصد ازدواج دارد اجازه داده شده است که به چهره زني که مورد نظر اوست نگاه کند . مفهوم اين حکم اين است که براي کسي که قصد ازدواج ندارد نظر کردن جايز نيست . جواب نگاه خواستگار با نگاه غير خواستگار فرق مي کند خواستگار به ديده خريداري نگاه مي کند و به اصطلاح نظر استقلالي دارد و معمولاً خالي از تلذذ نيست . لذا فقها مي گويند نگاه خواستگار با علم به اينکه تلذذ حاصل شود مانعي ندارد .

ادله موافق : به چند دليل مي توان گفت پوشش وجه و کفين واجب نيست :1) آيه پوشش که همان آيه 31 سوره نور است و براي اين وظيفه و تعيين حدود آن پوشيدن وجه و کفين را لازم نشمرده است . در اين آيه به دو جمله مي توان استناد جست . يکي جمله «ولايبدين زينتهن الا ما ظهر منها» و ديگر جمله «وليضربن بخمرهن علي جيوبهن» در مورد جمله اول که اکثر مفسران و عموم روايات ، خضاب و سرمه و انگشتر و دستبند و امثال اينها را مستثنا کرده اند اين زينتها زينتهايي است که در چهره و دو دست تا مچ صورت مي گيرد . در مورد جمله دوم بايد گفت : آيه دلالت دارد که پوشانيدن گريبان لازم است و چون در مقام بيان حد است اگر پوشانيدن چهره هم لازم بود بيان مي کرد .2) در موارد بسياري که مستقيماً مسأله پوشش يا مسأله جواز و عدم جواز نظر مطرح است ملاحظه مي کنيم که در جواب و سؤالهايي که ميان افراد و پيشوايان دين رد و بدل شده فقط مسأله مو مطرح است و مسأله رو به هيچ وجه مطرح نيست . يعني وجه و کفين مفروغ عنه و مسلم فرض شده است . 3) رواياتي که مستقيماً حکم وجه و کفين را چه از نظر پوشيدن و چه از جنبه نگاه کردن بيان مي کند . ولي البته عدم لزوم پوشيدن وجه و کفين دليل بر جواز نظر نيست اما جواز نظر دليل بر عدم لزوم پوشيدن وجه و کفين است .

زينت : در جمله بعد مي فرمايد : «ولايبدين زينتهن الا ما ظهر منها» . کلمه زينت در عربي از کلمه زيور فارسي اعم است ، زيرا زيور به زينتهايي گفته مي شود که از بدن جدا مي باشد مانند طلا آلات و جواهرات ولي کلمه زينت هم به اين دسته گفتته مي شود و هم به آرايشهايي که به بدن متصل است نظير سرمه و خضاب . مفاد اين دستور اين است که زنان نبايد آرايش و زيور خود را آشکار سازند . سپس دو استثنا براي اين وظيفه ذکر شده است .

استثناي اول : «الا من ظهر منها» يعني جز زينتهايي که آشکار است . از اين عبارت چنين استفاده مي شود که زينت هاي زن دو نوع است . يک نوع زينتي است که آشکار است . نوع ديگر زينتي است که مخفي است مگر اينکه زن عمداً بخواهد آن را آشکار کند . پوشانيدن زينت نوع اول واجب نيست ، اما پوشانيدن زينتهاي نوع دوم واجب است .

در باب تعيين زينت آشکار و پنهان روايات زيادي نقل شده که ما چند تن آن را ذکر مي کنيم .

در تفسير مجمع البيان مي گويد : درباره اين استثنا سه قول است :

اول اينکه مراد از زينت آشکار جامه هاست (جامه هاي رو) و مراد از زينت نهان پاي برنجن و گوشواره و دستبند است . اين قول از ابن مسعود صحابي معروف نقل شده است .

دوم اينکه مراد از زينت ظاهره سرمه انگشتر و خضاب دست است ، يعني زينت هايي که در دو چهره و دو دست تا مچ واقع مي شود اين قول ابن عباس است .

سوم اين است که مراد از زينت آشکار ، خود چهره و دو دست تا مچ است . اين قول ضحاک و عطاست .

در تفسير صافي نيز همين روايتها نقل شده است . ظاهراً در روايات شيعه در اين جهت اختلافي نيست .

از امام صادق (عليه السلام) سؤال شد که مقصود از زينت آشکار که پوشيدنش براي زن واجب نيست چيست ؟ فرمود زينت آشکار عبارت است از سرمه و انگشتر . (کافي/جلد5/ص521)

امام باقر (عليه السلام) فرمود : زينت ظاهر عبارت است از جامه ، سرمه ، انگشتر ، خضاب دستها ، النگو . سپس فرمود زينت سه نوع است : يکي براي همه مردم است و آن همين است که گفتيم .دوم براي محرمهاست و آن جاي گردنبند به بالاتر وجاي بازوبند به پايين وخلخال به پايين است.سوم زينتي است که اختصاص به شوهر دارد وآنهم تمام بدن زن است.

به هر حال اين روايات مي فهماند که براي زن پوشانيدن چهره و دستها تا مچ واجب نيست ، حتي آشکار بودن آرايشهاي عادي و معمولي که در اين قسمتها وجود دارد نظير سرمه و خضاب که معمولاً زن از آنها خالي نيست نيز مانعي ندارد .