ادله مخالف : براي وجوب پوشش وجه و کفين متقابلاً به دلايل زير تمسک شده است : 1)درست است که ظاهر آيات و روايات اين است که پوشش وجه و کفين لازم نيست ولي نمي توان منکر شد که سيره متدينين بر خلاف اين است . در جواب اين استدلال بايد گفت اگرچه پوشش در بين عرب مرسوم نبود و اسلام آن را به وجود آورد ولي در ملل غير عرب به شديدترين شکل رواج داشت . اسلام گرچه پوشانيدن وجه و کفين را واجب نکرد ولي تحريم هم نکرد ، يعني اسلام عليه پوشانيدن چهره قيام نکرد . عليهذا فرضاً سيره اي وجود داشته باشد دليل بر وجوب پوشيدن وجه و کفين نمي شود.به علاوه چنين سيره اي در زمان پيغمبر و ائمه اطهار نبوده است.2) دليل ديگري که بر لزوم پوشيدن چهره و دو دست اقامه شده است اين است که ملاک يعني آن فلسفه اي که ايجاب مي کند ساير قسمت هاي بدن پوشيده باشد ايجاب مي کند که چهره و دو دست نيز پوشيده باشد . مگر فلسفه پوشيدن ساير قسمت هاي بدن جز جنبه فتنه انگيزي آنان است ؟ زيبايي چهره و فتنه انگيز بودن آن کم از بعضي ديگر از قسمت هاي بدن نيست بلکه بيشتر است . در جواب استدلال مي گوييم : شکي نيست که واجب نبودن پوشش وجه و کفين از اين جهت نيست که ملاک و فلسفه اصلي پوشش در آن وجود ندارد ، بلکه از جهت اين است که ملاک ديگري ايجاب مي کند که در اين مورد استثنا به وجود آيد . آن ملاک ديگر اين است که پوشش وجه و کفين اگر به طور وجوب پيشنهاد شود موجب حرج و فلج و سلب امکان فعاليت عادي از زن مي گردد . 3) يکي ديگر از ادله کساني که پوشش چهره را لازم دانسته اند اين است که در مورد کسي که قصد ازدواج دارد اجازه داده شده است که به چهره زني که مورد نظر اوست نگاه کند . مفهوم اين حکم اين است که براي کسي که قصد ازدواج ندارد نظر کردن جايز نيست . جواب نگاه خواستگار با نگاه غير خواستگار فرق مي کند خواستگار به ديده خريداري نگاه مي کند و به اصطلاح نظر استقلالي دارد و معمولاً خالي از تلذذ نيست . لذا فقها مي گويند نگاه خواستگار با علم به اينکه تلذذ حاصل شود مانعي ندارد .