چقدردردناکه که بایدشهیدبشویم که آینده بماند ویا بمانیم برای اینکه آیندهشهیدنشود نگران آینده هستم

خیلی وقت ها سخن شهدارافراموش میکنیم چشمانمان رامیبندیم وبه چیزی عمل میکنیم که فکر میکنیم درسته،درصورتی که شهدابرای باز کردن چشمان مافدا شدند

گاهی انقدر مشغول خودمان وزندگی میشویم که فراموش می کنیم مادر جایی زندگی میکنیم پراست از آدم ها که به صورت های متفاوتی باما درارتباط هستند

همه اسیران زندان دنیا هستیم برای که بتوانیم دراین زندان دوام بیاوریم وکلید رهایی ورسیدن بخدابدست بیاوریم ناچار به کمک هم هستیم

هرکس به طریقی به خدا میر سدپزشک بادیدن زیبایی وعجایب درون بدن، یک نقاش بادیدن زیبایی های دنیا رنگ وطرح ها،یک مهندس بادیدن عجایب ریاضی ،یک روحانی یا یک حافظ قرآن بادیدن مستقیم خود خدا.همه بایدبرسیم به کمال نهایی که خدا میخواهدبعضی دراین دنیا می رسند وبعضی دربرزخ ،پس چه بهتر است که دراین دنیا برسیم،دراین رسیدن محتاج هستیم به مهندسی که بسازد، دکتری که جسم وروحمان بهشان بسپاریم وروحانی که عقل وروح وایمان خودمان بهش بسپاریم کوتاهی درهرقسمت باعث نقص درتمام قسمت هامیشود بهتراست گاهی وقت ها خودمان رابگذاریم کنار، دنیا بگذاریم کناروکمی آسمانی تصمیم بگیریم تا برسیم به حقیقت خلقت وانسانیت.

(دست نوشته زهرا)