دیشب این طبع، بی‌قرار شما 
خواست عرض ارادتی بکند 
دست کم از دل شکسته‌تان 
واژه‌هایم عیادتی بکند 
*** 
چشم بد دور، عمرتان بسیار 
کس نبیند ملالتان آقا! 
ما نمردیم خون دل بخوری 
تخت باشد خیالتان آقا! 
*** 
چیست روباه در مصاف شیر؟! 
چه نیازی به امر یا گفته؟! 
تو فقط ابرویی به هم آور 
می‌شود خواب دشمن آشفته 
*** 
هست خاموشی‌ات پر از فریاد 
در تو آرامشی است طوفانی 
«الذی انزل السکینه» تو را 
کرده سرشار از فراوانی 
*** 
واژه‌ها از لبت تراویدند 
پرصلابت، پرعاطفه، پرشور 
آفریدند در دل مردم 
عزت، آمادگی، حماسه، حضور 
*** 
این حماسه همه ز یمن تو بود 
گرچه از آن مردمش خواندی 
رهبرا! تا ابد ولی محبوب 
در دل عاشقان خود ماندی 
*** 
سهم دلدادگان تو سلوی 
قسمتِ دشمنان تو سجیل 
رهبری نیست در جهان جز تو 
که ز امت چنین کند تجلیل 
*** 
نسل سوم چو نسل اول هست 
با شعف با شعور با باور 
جاری است انقلاب چون کوثر 
هان! «فصل لربک وانحر» 
*** 
گرچه در باغ سینه‌ات داری 
لطف‌ها، مهرها، محبت‌ها 
گفتی اما نمی‌روی چو حسین 
تا ابد زیر بار بدعت‌ها! 
*** 
ناگهان در نماز جمعه شهر 
عطر محراب جمکران گل کرد 
بغض تو تا شکست بر لب‌ها 
ذکر یا صاحب الزمان (عج) گل کرد 
*** 
جان ایران! چه شد که جانت را 
جان ناقابلی گمان کردی؟! 
آبروی همه مسلمانان 
اشک ما را چرا درآوردی؟! 
*** 
جسم تو کامل است، ناقص نیست 
می‌دهد عطر یک بغل گل یاس 
دستت اما حکایتی دارد... 
رَحِمَ اللهُ عَمِی العباس!