حدیث (1) پیامبر صلى الله علیه وآله :
قالَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ... اِذا قالَ العَبدُ: «بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ» قالَ اللّهُ ـ جَلَّ جَلالُهُ ـ : بَدَاَ عَبدى بِاسمى، وَ حَقٌّ عَلَىَّ اَن اُتـَمِّمَ لَهُ اُمورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فى اَحوالِهِ؛
خداوند فرمود: «... هرگاه بنده بگوید: بسم اللّه الرحمن الرحیم، خداى متعال مىگوید: بنده من با نام من آغاز کرد. بر من است که کارهایش را به انجام رسانم و او را در همه حال، برکت دهم».
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 269، ح 59
حدیث (2) پیامبر صلى الله علیه وآله :
اِذا وُضِعَتِ المائِدَةُ حَفَّتها اَربَعَةُ آلفِ مَلَکٍ، فَاِذا قالَ العَبدُ: بِسمِ اللّهِ قالَتِ المَلائِکَةُ: بارَکَ اللّهُ عَلَیکُم فى طَعامِکُم ثُمَّ یَقولونَ لِلشَّیطانِ اُخرُج یا فاسِقُ، لا سُلطانَ لَکَ عَلَیهِم؛
هرگاه سفره پهن مىشود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مىآیند. چون بنده بگوید: «بسم اللّه» فرشتگان مىگویند: «خداوند، به غذایتان برکت دهد!» سپس به شیطان مىگویند: «اى فاسق! بیرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».
کافى، ج 6، ص 292، ح 1
حدیث (3) پیامبر صلىالله علیه وآله :
مَنْ قَرَأَ بِسْمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مُوقِنا سَبَّحَتْ مَعَهُ الْجِبالُ إلاّ أَنـَّهُ لا یَسْمَعُ ذلِکَ مِنها؛
هر کس با یقین بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند، کوهها به همراه او تسبیح مىگویند، هر چند او تسبیح آنها را نمىشنود.
الدرالمنثور، ج 1، ص 26
حدیث (4) پیامبر صلى الله علیه وآله :
مَن رَفَعَ قِرطاسا مِنَ الأْرضِ مَکتوبا عَلَیهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ إجلالاً لِلّهِ ولاِسْمِهِ عَنْ أن یُداسَّ کانَ عِندَ اللّهِ مِنَ الصِّدِّیقینَ و خُفِّفَ عَن والِدَیهِ و إن کانا مُشرِکَینِ؛
هر کس کاغذى را که روى آن بسم اللّه الرحمن الرحیم نوشته شده است از روى زمین بردارد و این کار براى بزرگداشت خداوند و جلوگیرى از اهانت به نام او باشد، نزد خداوند از صدیقین بهشمار مىرود و از بار گناه پدر و مادرش برداشته خواهد شد، حتى اگر مشرک باشند.
مستدرک الوسائل، ج1، ص 323
حدیث (5) پیامبرصلى الله علیه وآله ه :
إذا قالَ الْعَبدُ عِندَ مَنامِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ یَقولُ اللّهُ: مَلائِکَتى! اُکتُبُوا بِالْحَسَناتِ نَفسَهُ إلَى الصَّباحِ؛
هر گاه بندهاى هنگام خوابش، بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید، خداوند به فرشتگان مىگوید: به تعداد نفسهایش تا صبح برایش حسنه بنویسید.
جامع الأخبار، ص 42
حدیث (6) پیامبر صلى الله علیه وآله :
اَلْعَبد... إِنْ قالَ فى أوَّلِّ وُضوئِهِ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَهُرَت أعضاؤُهُ کُلُّها مِنَ الذُّنوبِ؛
اگـر بنـدهاى... در ابتداى وضویش، بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید همه اعضایش از گناهان پاک مىشود.
تفسیر الامام العسکرى علیهالسلام ، ص 521
حدیث (7) پیامبرصلى الله علیه وآله :
مَنْ قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرفٍ أربَعَةَ آلافٍ حَسَنَةً و مَحا عَنهُ أربَعَةَ آلافِ سَیِّـئَةٍ و رَفَعَ لَهُ أربَعَةَ آلافِ دَرَجَةٍ؛
هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند به ازاى هر حرفِ آن چهار هزار حسنه برایش مىنویسد و چهار هزار گناه از او پاک مىکند و چهار هزار درجه او را بالا مىبرد.
بحارالأنوار، ج 92، ص 258
حدیث (8) پیامبرصلى الله علیه وآله :
أنَّهُ إذا قالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبىِّ قُل بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَقالَ الصَّبىُّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَـتَبَ اللّهُ بَراءَةً لِلصَّبِىِّ و بَراءَةً لأِبـَوَیهِ و بَراءَةً لِلمُعَلِّمِ؛
وقتى معلم به کودک بگوید: بگو بسم اللّه الرحمن الرحیم و کودک آن را تکرار کند خداوند براى کودک و پدر و مادرش و معلم، برائت از آتش در نظر خواهد گرفت.
مجمع البیان، ج 1، ص 50
حدیث (9) پیامبرصلى الله علیه وآله :
عَنِ اللّهِ جَلّ وَ عزَّ أنَّهُ قالَ: کُلُّ أمرٍ ذى بالٍ لَم یُذکَر فیهِ بِسمِ اللّهِ فَهُوَ أَبْتَرُ؛
از خداوند عزیز و جلیل نقل کرده است که فرمود: هر کار ارزشمندى که در آن بسم اللّه ذکر نشود ناقص است.
بحارالأنوار، ج 76، ص 305
حدیث (10) پیامبر صلى الله علیه وآله :
مَن حَزَنَهُ أَمرٌ تَعاطاهُ فَقالَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ و هو مُخلِصٌ لِلّهِ بِقَلبِهِ إلَیْهِ لَم یَنفَکَّ مِن إحدَى اثْنَتَینِ إمّا بُلُوغُ حاجَتِهِ فِى الدُّنیا و إمّا یَعدِلُهُ عِندَ رَبِّهِ و یَدَّخِرُ لَدَیهِ و أبقى لِلْمُؤمِنینَ؛
هر کس کارى او را اندوهگین و به خود مشغول کند و او با اخلاص براى خدا بسم اللّه الرحمن الرحیم بگوید و با قلبش به سوى او رو کند، یکى از این دو براى او خواهد بود: یا در دنیا به حاجتش مىرسد و یا حاجتش نزد پروردگار بوده و براى او ذخیره مىشود و آن براى مؤمنان ماندگارتر است.
التوحید، ص 232
حدیث (11) پیامبرصلى الله علیه وآله :
مَن أرادَ أَنْ یُنجِیَهُ اللّهُ مِنَ الزَّبانیَةِ التِّسعَةِ عَشَرَ فَلْیَقرَأْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّها تِسعَةَ عَشَرَ حَرفا لِیَجعَلَ اللّهُ کُلَّ حَرفٍ مِنها جُنَّةً مِن واحدٍ مِنهُم؛
هر کس مىخواهد خداوند او را از زبانیه (فرشتگان عذاب) نوزدهگانه برهاند، بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند زیرا آن نوزده حرف است. تا خداوند هر حرف آن را سپرى در مقابل یکى از آن فرشتگان قرار دهد.
بحارالأنوار، ج 89 ، ص 258
حدیث (12) پیامبرصلى الله علیه وآله :
إذا مَرَّ الْمُؤمِنُ عَلَى الصِّراطِ فَیَقولُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَفِئَتْ لَهبُ النِّیرانِ وَ نَقولُ: جُز یا مُؤمِنُ فَإنَّ نورَکَ قَد أطفَأ لَهِبى؛
هنگامى که مؤمن بر صراط مىگذرد، و مىگوید: بسم اللّه الرحمن الرحیم. ناگاه زبانههاى آتش خاموش مىشود و مىگوید: اى مؤمن عبور کن زیرا نور تو آتش مرا خاموش کرد.
جامع الأخبار، ص 120
حدیث (13) پیامبر صلى الله علیه وآله :
لَو قَرَأتَ بِسمِ اللّهِ تَحفَظُکَ الْمَلائِکَةُ إلَى الْجَنَّةِ و هُوَ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ؛
اگر بسم اللّه را قرائت کنى، فرشتگان، تا بهشت تو را حفظ مىکنند و آن شفاى هر دردى است.
فقه الرضا علیهالسلام ، ص 342
حدیث (14) پیامبرصلى الله علیه وآله :
کانَ جِبرئیلُ إذا جاءَنى بِالْوَحىِ أوَّلُ ما یُلقى عَلَىَّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛
وقتى جبرئیل با وحى به نزدم مىآمد، نخستین چیزى که به من القا مىکرد، بسم اللّه الرحمن الرحیم بود.
سنن الدارقطنى، ج 1، ص 304
حدیث (15) پیامبر صلى الله علیه وآله :
مَن قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ بَنَى اللّهُ لَهُ فِى الْجَنَّةِ سَبعَةَ ألفٍ قَصرٍ مِن یاقوتَةٍ حَمْراءَ؛
هر کس بسم اللّه الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند در بهشت هفتاد هزار قصر از یاقوت سرخ براى او بنا کند.
مدینة المعاجز، ج 2، ص 366
حدیث (16) پیامبر صلى الله علیه وآله :
بسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مِفتاحُ کُلِّ کِتابٍ؛
بسم اللّه الرحمن الرحیم، کلید هر نوشتهاى است.
الجامع الصغیر، ج 1، ص 481
حدیث (17) پیامبر صلى الله علیه وآله :
اُمَّتى یَأتونَ یَومَ الْقیامَةِ و هُم یَقولونَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَتَثقُلُ حَسَناتُهُم فِى الْمیزانِ فَیُقالُ: ألا ما اُراجِحَ مَوازینَ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ: فَـتَقولُ الأْنبیاءُ علیهمالسلام إنَّ ابْتِداءَ کَلامِهِم ثَلاثَةَ أسماءٍ مِن أسماءِ اللّهِ لَو وُضِعَت فى کَفَّةِ الْمِیزانِ و وُضِعَت سَیِّئاتُ الْخَلقِ فى کَفَّةٍ اُخرى لَرَجَحَتْ حَسَناتُهُم؛
امت من در روز قیامت مىآیند در حالى که بسم اللّه الرحمن الرحیم مىگویند. آنگاه اعمال نیک آنها در ترازوى اعمال، سنگین مىشود. گفته مىشود: چه چیزى باعث شده که ترازوى اعمال امّت محمد سنگین شود. پیامبران جواب مىدهند: چون سخن ایشان به سه نام از نامهاى پروردگار شروع مىشود که اگر در یک کفه ترازو قرار گیرد و گناهان مردم در کفه دیگر گزارده شود، حسنات آنها برترى مىیابد.
تنبیه الخواطر و نزهة النواظر، ج 1، ص 32