حضرت امام خمینی (ره) در کتاب شریف چهل حدیث فرمودند:
گـمـان نـکـن کـه پـس از مـحـکـم شـدن ریـشه گناهان انسان بتواند توبه نماید، یا آنکه بـتـوانـد بـه شـرایـط آن قـیام نماید.
بهار توبه ایام جوانی است که بار گناهان کـمـتـر و کـدورت قـلبـی و ظـلمـت بـاطـنـی نـاقـص تـر و شـرایـط تـوبـه آسـانتـر اسـت.
انـسـان در پـیـری حـرص و طـمـع و حـب جـاه و مـال و طـول امـلش بیشتر است. و این مجرب است و حدیث شریف نبوی شاهد بر آن اسـت.
گـیـرم کـه انـسـان بتواند در ایام پیری قیام به این امر کند، از کجا به پیری برسد و اجل موعود او را در سن جوانی و در حال اشـتـغـال بـه نـافـرمـانـی نـربـایـد و بـه او مـهـلت دهـد؟