فضای این دل دیوانه، گرفته بوی گل نرگس

دلم نشسته چو پروانه، در آرزوی گل نرگس

سزد ز غصه بمیرم من، ز درد غربت و تنهایی

همیشه ذکر فرج دارم، ولی چرا تو نمی آیی

منم که زشت وسیه چهره، تو در نهایت زیبایی

منم فقیر فقیرانم، تو در نهایت دارایی

چه می شود بشود روزی، سراغ خیمه سبز تو

که روزیم بشود روزی، طعام خیمه سبز تو

دوباره پای گنهکارم، به بزم عشق تو واگشته

سرم به زیر و شکسته دل، دو دیده پر زحیا گشته

ز قطره قطره ی اشک من، ببین که بوی تو می آید

دو دست خسته و لرزانم، به سمت و سوی تو می آید

ابا صالح، اباصالح، اباصالح یا اباصالح