پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
مَن أرادَ أَنْ یُنجِیَهُ اللّه‏ُ مِنَ الزَّبانیَةِ التِّسعَةِ عَشَرَ فَلْیَقرَأْ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَإنَّها تِسعَةَ عَشَرَ حَرفا لِیَجعَلَ اللّهُ کُلَّ حَرفٍ مِنها جُنَّةً مِن واحدٍ مِنهُم؛
هر کس مى‏خواهد خداوند او را از زبانیه (فرشتگان عذاب) نوزده‏ گانه برهاند، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کند زیرا آن نوزده حرف است. تا خداوند هر حرف آن را سپرى در مقابل یکى از آن فرشتگان قرار دهد.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
إذا مَرَّ الْمُؤمِنُ عَلَى الصِّراطِ فَیَقولُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ طَفِئَتْ لَهبُ النِّیرانِ وَ نَقولُ: جُز یا مُؤمِنُ فَإنَّ نورَکَ قَد أطفَأ لَهِبى
هنگامى که مؤمن بر صراط مى‏گذرد، و مى‏گوید: بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم. ناگاه زبانه ‏هاى آتش خاموش مى‏شود و مى‏گوید: اى مؤمن عبور کن زیرا نور تو آتش مرا خاموش کرد.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
لَو قَرَأتَ بِسمِ اللّهِ تَحفَظُکَ الْمَلائِکَةُ إلَى الْجَنَّةِ و هُوَ شِفاءٌ مِن کُلِّ داءٍ؛
اگر بسم اللّه‏ را قرائت کنى، فرشتگان، تا بهشت تو را حفظ مى‏کنند و آن شفاى هر دردى است.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
إذا قالَ الْعَبدُ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ قالَ اللّهُ جَلَّ جَلالُه: بَدَأَ عَبدى بِاسْمى و حَقٌّ عَلَىَّ أنْ اُتـَمِّمَ لَهُ اُمُورَهُ و اُبارِکَ لَهُ فى أَحوالِهِ؛
هر گاه بنده‏اى بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بگوید خداوند مى‏فرماید: بنده‏ام کارش را با نام من آغاز کرد، بر من است تا کارش را به پایان برسانم و براى او در کارهایش برکت قرار دهم.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
کانَ جِبرئیلُ إذا جاءَنى بِالْوَحىِ أوَّلُ ما یُلقى عَلَىَّ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ؛
وقتى جبرئیل با وحى به نزدم مى‏آمد، نخستین چیزى که به من القا مى‏کرد، بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم بود.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
مَن قَرَأ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ بَنَى اللّهُ لَهُ فِى الْجَنَّةِ سَبعَةَ ألفٍ قَصرٍ مِن یاقوتَةٍ حَمْراءَ؛
هر کس بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم را قرائت کند خداوند در بهشت هفتاد هزار قصر از یاقوت سرخ براى او بنا کند.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ مِفتاحُ کُلِّ کِتابٍ؛
بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم، کلید هر نوشته‏اى است.

پیامبر صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله :
اُمَّتى یَأتونَ یَومَ الْقیامَةِ و هُم یَقولونَ بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ فَتَثقُلُ حَسَناتُهُم فِى الْمیزانِ فَیُقالُ: ألا ما اُراجِحَ مَوازینَ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ: فَـتَقولُ الأْنبیاءُ علیهم‏السلام إنَّ ابْتِداءَ کَلامِهِم ثَلاثَةَ أسماءٍ مِن أسماءِ اللّه‏ِ لَو وُضِعَت فى کَفَّةِ الْمِیزانِ و وُضِعَت سَیِّئاتُ الْخَلقِ فى کَفَّةٍ اُخرى لَرَجَحَتْ حَسَناتُهُم؛
امت من در روز قیامت مى‏آیند در حالى که بسم اللّه‏ الرحمن الرحیم مى‏گویند. آنگاه اعمال نیک آنها در ترازوى اعمال، سنگین مى‏شود. 
گفته مى‏شود: چه چیزى باعث شده که ترازوى اعمال امّت محمد سنگین شود. پیامبران جواب مى‏دهند: چون سخن ایشان به سه نام از نام‏هاى پروردگار شروع مى‏شود که اگر در یک کفه ترازو قرار گیرد و گناهان مردم در کفه دیگر گزارده شود، حسنات آنها برترى مى‏یابد.

پیامبر اکرم (ص) فرمودند :

زمانی که بنده وقت خوابش بگوید بسم الله الرحمن الرحیم ? خداوند می فرماید ای فرشتگان نفسهای او را حسنات بنویسید.