گاهی وقتا خدا اونقدر صداتو دوست داره که سکوت می کنه تا تو بارها بگی
خدای من....
خدا جون هوای همه رو داشته باشششششششششش

*******************

چه زیباست 
اگر قلبم پس از مرگم

به سان روزهای پیش از آن

در سینه ای کوبد پیام مهربانی را

آنگاه که پرنده ی سپیدروح مان عروج معنایش را جشن می گیرد

آنگاه که قفل قفس سنگین جسم گشوده می شود 

تا برویم و از آن بالا ها

نگاه کنیم به آن چه در زمین بر جای گذاشته ایم

چقدر زیبا خواهد بود اگر آنقدر کاشته باشیم

که سبزی و طراوت کاشته هایمان

پرنده ی روح مان را

آن بالاها سرمست کند.

آنجا دیگر پرهای زمینی مان به کار نمی آید

پس می توانیم آن ها را به کبوتران پر شکسته ی زمین قرض دهیم

تا وقتی از آن بالا نگاه کردیم

زیبایی باغ مان با تحرک پرواز پرندگان

با جست و نشست ها شان به این سو و آن سو

دو چندان شود

آن روز از آن بالا خواهیم شنید:

گرومپ

گرومپ

گرومپ

آری

این قلب من است که در سینه ی آن پرنده ی کوچک

شادمان می تپد

آه ه ه ه ه امروز

چقدر خوشحالم!!

و آنگاه که در این تاریکی سخاوتی می درخشد و به لطف نیتی پاک، قلبی از اندوه و نفسی از شماره خارج می شود.

در آن هنگام تولدی دیگر در پیش است و شادی و نشاطی وصف ناپذیر از شروع زندگی دوباره و این رسالت سنگین ماست که

جوانمردی را
سخاوت را
بزرگواری را
و حیات را

جشن بگیریم و این آغاز فرخنده را فریاد کنیم.

باشد که طنین فریاد این تولد، سکوت بیماران نیازمند را بشکافد و هم صدایی من و تو در این میان آغازی باشد

بر پایان چشمان خیس 
بر پایان نفسهای به شماره افتاده 
و بر پایان قلبهای رنج دیده

(اهدای اعضا ،هدای زندگی)

http://www.irshafa.ir/cat-9.aspx