مادرمن بوی گل یاس می دهد
مادرم سیده است زهراست
سیلی خورده درخیابان
نه خیابان های مدینه
نه ازغریبه
سیلی مادرم بوی عشق میدهد
همان زمان هایی که پدرم اورامیزند
مادرم چادرش خاکیست
نه افلاکیست
خاک چادرمادرمن بوی غربت می دهد
بوی نبودیکمرد...
مادرمن قدش خمیدست
همه اش عشق است
رخ نیلی قدخمیده چادرخاکی
چه کسی فهمید مادرم غریب است
خنده های مستانهتان یادتان باد
سرپل صراط مادرم یادتان باد
شکوه،گلایه نشینده ام من ازمادرم
شما طعنه وزخم زبان یادتان باد
قهقه زنان خیابا نها
این روزگاران یادتان باد
غربت وسیلی ورخ زرد مادرم
دارد حکایت آزادیتان .....یادتان باد؟
جنگ وخمپاره گلوله
انفجار یادتان هست
موج غربت وتنهایی من یادتان باد
دست های پینه بسته مادر
اشک چشم های پدر
آخر میسوزاندقلبم را
سرپل صراط یادتان باد
لبخندبرچهر های شما
آرزوی مادرم
قهقه مستانه تان داغ است برجگرم
این روزها یادتان باد
مادرم مریض است سیده ست
مادرم خستست
دوای دردش کمی همدردیست
قلب مجروحش گرفتار دواست
خرج دوای مادرم بالاست
خنده کنید قهقه مستانه کارشماست
دوای مادرم قیمتش بالاست
خواهرکوچکم می پرسد ازغذا
دیگرندارم روکه بگویم... خواب غذازیباست
چشم های من دیگرندارد سو
دستانم نداردتوان
چه کسی می داندآنکه میبافت لباس تنپوش ازسرما
خودنداردتنپوشی ازبهرسرما
چه کسی می داندباتحویل سال نو
اشک چشمان مادرم خبرمیدهدازاجاره های نو
غربت مادرم قدیمی نیست
غربت مادرم همیشگیست
چه کسی می گوید کربلا بی زینب هم کربلاست
این باربگوید کربلای پدرم بی زهراهم کربلاست
تقدیمی به فرزندان جانبازان موجی(زهرا)