آن گاه که می خوانمت صدای مرا بشنو - به من نگاه کن وقتی که با تو راز و نیاز می کنم

تو می دانی که درون من چه می گذرد - تو از نیازهای من با خبری - تو مرا خوب می شناسی

معبود من ! از خشم تو به تو پناه می برم و از کیفر تو باز به آغوش تو می گریزم .

اله من !

به دیدارت شادمانم گردان . چشم مرا به جمالت روشن کن آن زمان که در میان بندگانت به قضاوت

 می نشینی.

خدای من !

حمد - هماره تو را سزاست و ستایش همیشه زیبنده ی توست - تا ابدی که بی نهایت است.

خدای من !

اگر مرا به جرمم بگیری تو را به عفوت می گیرم. اگر دست بر گناهم بگذاری - چنگ در دامن بخششت

 می زنم. اگر لغزشهایم را نشانه بگیری نشان از آمرزشت می گیرم . اگر به معصیتم بنگری - چشم به

کرامتت می دوزم . اگر بدی ام را به رخم بکشی - خوبی و لطف بی نهایتت را برملا می کنم .

اگر به جهنمم ببری و به آتشم بیفکنی فریاد می زنم آنجا و اعلام می کنم به اهل جهنم که -

تو را دوست دارم - که عاشق توام - که دست از دامنت نمی کشم.

معبودم !

به من به چشم کسی نگاه کن که او را خوانده ای  - و اجابتت کرده است .

دعوتش کرده ای و آمده است. کسی که راهش انداخته ای و راه افتاده است.

کسی که یاری اش کرده ای و اطاعتت کرده است. 

خدایا! به من قلبی ببخش که با بال اشتیاق به سوی تو پرکشد. زبانی از جنس صداقت و راستی

عطا کن - که در آسمان پذیرش تو اوج بگیرد.و دیده ای عطا کن که شایستگی اش به تو نزدیکش کند -

به سمت تواش بکشاند.

خدایا !

هرکه به شناخت تو نایل شد ناشناخته نمی ماند. هرکه به معرفت تو دست یافت بی معرفت نمی ماند.

هر خانه ی دلی که با حضور تو روشن شد - ظلمت نمی پذیرد.

خدایا !

 هر کس که در دامان تو پناه گرفت - زهر بی پناهی را نمی چشد. هر کس که از تو مدد گرفت -

 بی یاور نمی ماند . هر کسی که به تو پیوست تنها نمی شود.

خدای من ! 

تو را به خودت سوگند می دهم  - که در محل اطاعتت جایم دهی - در آن جایگاه که نسیم خشنودی تو

می وزد و رایحه ی صالحان تو در آن می پیچد.

ترجمة بخشی از مناجات شعبانیة علی (ع)