" سماء " با کلمه " آسمان " که ما می‏گوییم ، یکی نیست . نصاب (کتاب نصاب )می‏گوید : " سما آسمان ، ارض و غبرا زمین " ولی نه ، آسمان که کلمه‏ای است فارسی‏ ، مرکب از دو کلمه " آس " و " مان " است ، " آس " یعنی " سنگ‏ آسیا " که می‏چرخد . حال این آس ، این سنگ که می‏چرخد ، اگر دستی باشد به آن می‏گویند " دست آس " ، اگر آبی باشد به آن می‏گویند " آسیاب " یعنی آس آبی ، و به هر حال " آس " اسم آن سنگ است که می‏چرخد . آسمان یعنی آن چیزی که مانند 1 سنگ آسیا می‏چرخد .

پس " آسمان " در زبان فارسی یعنی فلک که مثل سنگ آسیا می‏چرخد ، ولی‏ " سماء " معنایش این نیست که آنچه که مثل سنگ آسیا می‏چرخد ، " سماء " یعنی آنچه که در بالا قرار گرفته است ، از ماده " سمو " است و سمو یعنی علو . هر چه که در بالای ما قرار گرفته ، قرآن کریم به آن " سماء " گفته‏ است . خورشید هم سماء است ، ستاره هم سماء است ، ابر هم سماء است ، و حتی گاهی به خود باران هم قرآن می‏گوید " سماء " : " « یرسل السماء علیکم مدرارا »"  چون از بالا می‏آید به آن می‏گوید " سماء " ، و امور غیبی و ملکوتی و معنوی را هم قرآن می‏گوید " سماء " چون از نظر معنا در مقام بالاتری قرار گرفته‏اند : " « و هو القاهر فوق عباده »"  . آنچه که قاهر بر ما و مسلط برماست و مافوق معنوی ما فوق معنوی ما قرار گرفته است ، قرآن به آن هم " سماء " می‏گوید .

" سماء " با کلمه " آسمان " که ما می‏گوییم ، یکی نیست . نصاب (کتاب نصاب )می‏گوید : " سما آسمان ، ارض و غبرا زمین " ولی نه ، آسمان که کلمه‏ای است فارسی‏ ، مرکب از دو کلمه " آس " و " مان " است ، " آس " یعنی " سنگ‏ آسیا " که می‏چرخد . حال این آس ، این سنگ که می‏چرخد ، اگر دستی باشد به آن می‏گویند " دست آس " ، اگر آبی باشد به آن می‏گویند " آسیاب " یعنی آس آبی ، و به هر حال " آس " اسم آن سنگ است که می‏چرخد . آسمان یعنی آن چیزی که مانند 1 سنگ آسیا می‏چرخد .

پس " آسمان " در زبان فارسی یعنی فلک که مثل سنگ آسیا می‏چرخد ، ولی‏ " سماء " معنایش این نیست که آنچه که مثل سنگ آسیا می‏چرخد ، " سماء " یعنی آنچه که در بالا قرار گرفته است ، از ماده " سمو " است و سمو یعنی علو . هر چه که در بالای ما قرار گرفته ، قرآن کریم به آن " سماء " گفته‏ است . خورشید هم سماء است ، ستاره هم سماء است ، ابر هم سماء است ، و حتی گاهی به خود باران هم قرآن می‏گوید " سماء " : " « یرسل السماء علیکم مدرارا »"  چون از بالا می‏آید به آن می‏گوید " سماء " ، و امور غیبی و ملکوتی و معنوی را هم قرآن می‏گوید " سماء " چون از نظر معنا در مقام بالاتری قرار گرفته‏اند : " « و هو القاهر فوق عباده »"  . آنچه که قاهر بر ما و مسلط برماست و مافوق معنوی ما فوق معنوی ما قرار گرفته است ، قرآن به آن هم " سماء " می‏گوید .