قرآن، من شرمنده ی تو ام اگر از تو آواز مرگی ساخته ام که هر وقت در کوچه مان آوازت بلند میشود همه از هم می پرسند «چه کس مرده است»؟ چه غفلت بزرگی که می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل کرده است. 

قرآن، خدا ترا غایب نکرد تا بدانیم اگر ثقل کبیر الهی نیز مانند ثقل اکبرش، در دوران غیبت نمی رفت؛ امروز همانی بر سرش می آمد که بر سر تو آمد. اگر امام زمان نیز در دسترس بود، ما همانقدر به سراغش می رفتیم که امروز به سراغ تو می رویم. مگر نه اینکه او، هرچه دارد از تو دارد!؟ پس این چه لطیفه ناجوری است که ما ترا طرد کرده ایم و برای او مرثیه ی پر سوز «آقا، بیا…» می سراییم؟ 

خوشا به حال هرکسی که دلش رحلی است برای تو. آنانیکه وقتی ترا می خوانند چنان حظ می کنند، گویی که قرآن همین الان به ایشان نازل شده است. آنچه ما با قرآن کرده ایم تنها بخشی از اسلام است که به صلیب جهالت کشیده ایم.

________________________________

کسانی که مایل به شرکت درختم قرآن ازچندآیه تاچندحزببه نیت سلامتی وظهورامام زمان هستندبه ص 4 وبلاگ قرآن رابه دلبسپریم مراجعه کنند